به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «یزدرسا»، به نقل از شبکه اطلاع‌رسانی راه دانا، جشنواره کن، یکی از بزرگترین و مهمترین رویدادهای جهان در حوزه سینما است که از  سال 1946 تاسیس و در این سال ها یکی از معتبرترین جشواره های جهان بوده است.  آنچه در مورد جشنواره کن مهم است کارکرد این جشنواره نسبت به جشنواره های مشابه از جمله اسکار است، در جشنواره اسکار، بعد سرگرمی یک اثر مهم است در حالی که در جشنواره کن آنچه در اولویت است جنبه هنری و ساختار هنری یک اثر است. 

جایگاه جشنواره کن در سینمای جهان به قدری بلند است که آثاری که در این جشنواره موفق به کسب جایزه و عناوین برتر می شود، جزء برترین های تاریخ سینمای جهان و هر کشور خواهند شد. به دلیل همین اعتبار جهانی، فیلمسازان، کارگردانان و بازیگران سینما در همه کشورها در همه اعصار تلاش میکنند تا به واسطه حضور در این جشنواره و کسب عناوین برتر و دیده شدن در این فضا، در تاریخ سینما ماندگار شوند.

سابقه کسب اولین جایزه نخل طلا که به نوعی مهمترین جایزه این فستیوال به شمار می آید، برای ایرانیان به سال  1997 و حضور عباس کیارستمی برای کارگردانی فیلم «طعم گیلاس» باز میگردد. جایزه ای که به زعم منتقدین سینما، نماینده ایران به لحاظ هنری مستحق دریافت این جایزه بود.

دومین نخل طلای جشنواره کن برای ایرانیان نیز به دوره اخیر این جشنواره، یعنی کن 2025  مربوط است، جایی که جعفر پناهی برای فیلم سینمایی «یک تصادف ساده» موفق به کسب آن شد.

اما دریافت دومین جایزه نخل طلای کن توسط جعفر پناهی با حواشی بسیاری همراه بود تا جایی که به جز واکنش علاقه مندان به سینما، منتقدین و سینماگران، واکنش وزارت خارجه ایران را نیز برانگیخت. واکنش هایی که همگی در یک جمله مشترکند و معتقدند که جایزه نخل طلای جعفر پناهی بیشتر از اینکه یک جایزه هنری و مخص سینمای ایران باشد، سیاسی و ضد جمهوری اسلامی است.

مخالفان جایزه نخل طلای فیلم «یک تصادف ساده» معتقدند که آثار پناهی فارغ از کیفیت هنری و کارکرد سینمایی، به سبب سوابق سیاسی و مخالفت او با جمهوری اسلامی است که مورد توجه جشنواره های خارجی قرار میگیرد. این در حالی است که این فیلم را اساساً  نمیتوان نماینده سینمای ایران دانست چراکه این فیلم نه به‌عنوان نماینده سینمای ایران که به‌عنوان محصول یک شرکت فیلمسازی مستقر در پاریس به تولید رسیده و متقاضی حضور در جشنواره کن شده است. تهیه‌کنندگان فیلم هم ایرانی نیستند و پخش بین‌المللی آن را هم شرکت معتبر «ممنتو» در فرانسه که پیش‌تر توزیع آثاری از اصغر فرهادی را هم در کارنامه داشته برعهده گرفته است. این فیلم مراحل تصویربرداری را نیز به‌صورت چراغ‌خاموش و در ایران سپری کرده و مراحل پس‌تولید آن در فرانسه به سرانجام رسیده است. بنابراین این فیلم را نمیتوان نماینده سینمای ایران به معنای مرسوم دانست.

از جمله منتقدین سینما که به این جایزه واکنش نشان دادند، میتوان به آرش فهیم اشاره کرد، وی در خصوص ضعف کیفیت هنری «یک تصادف ساده» گفت: فارغ از اینکه فیلم‌های پناهی از نهادهای نظارتی ایران مجوز می گیرند یا نه، باید توجه کرد که آثار او را نه می توان سینمایی دانست و نه دارای هویت ایرانی. این منتقد سینما آثار جعفر پناهی را، آثاری صرفا جشنواره پسند و سیاسی دانست و گفت:  جعفر پناهی را می توان فیلمساز جشنواره ای دانست، فیلمسازی که آثارش در ایران مخاطبی ندارند و صرفا برای ارسال به جشنواره های خارجی ساخته می‌شوند، فیلم های جعفر پناهی دقیقا آثاری «کنیزه» هستند که صرفا به سفارش کن ساخته می شوند و هیچ نسبتی با فرهنگ و هنر و مردم ایران ندارند.

این منتقد سینما آثار جعفر پناهی را، آثاری صرفا جشنواره پسند و سیاسی دانست و گفت:  جعفر پناهی را می توان فیلمساز جشنواره ای دانست، فیلمسازی که آثارش در ایران مخاطبی ندارند و صرفا برای ارسال به جشنواره های خارجی ساخته می‌شوند، فیلم های جعفر پناهی دقیقا آثاری «کنیزه» هستند که صرفا به سفارش کن ساخته می شوند و هیچ نسبتی با فرهنگ و هنر و مردم ایران ندارند.

بر کسی پوشیده نیست که سبک فیلمسازی جعفر پناهی با آنچه مورد پسند ذائقه و سلیقه سینمای غرب است، متفاوت است و فاصله بسیاری با استاندارهای جهانی دارد و همین موضوع، بر مغرضانه و سیاسی بودن جایزه نخل طلا به یک اثر ضعیف سینمایی، صحه می گذارد.

اینکه عوامل این فیلم در روز اکران و در مراسم فرش قرمز، با ظاهری نامتعارف و متضاد با قوانین جمهوری اسلامی حاضر می شوند و صفحه منتسب به جشنواره کن نیز با انتشار تصاویر این مراسم در معرفی فیلم می نویسد: «فیلمی که معنی آزادی در ایران را زیر سوال میبرد» برهمگان روشن میکند که مسئولین جشنواره چه اهدافی را دنبال میکند.

اما حاشیه های فیلم یک تصادف ساده به زیرسوال بردن قوانین حجاب روی فرش قرمز کن، محدود نمی‌شود و اوج حاشیه ها را در سخنرانی جعفر پناهی پس از دریافت چایزه نخل طلا شاهد بودیم. سخنانی که طی آن، پناهی «با اشاره به دوران زندان بر اهمیت اتحاد و کنار گذاشتن اختلافات برای دستیابی به آزادی و کرامت انسانی در ایران تاکید کرد و گفت به امید اینکه به روزی برسیم که کسی به ما نگوید چه بکن و چه نکن، چه بپوش و چه نپوش، و اینکه چه چیزی بسازیم و چه نسازیم.» و پس از او، ژولیت بینوش، رییس هیات داوران جشنواره کن، دلیل اهدای نخل طلا به این فیلم را برخاستن آن از «بستر مقاومت و بقا» عنوان کرد و آن را نمادی از «امید و ضرورت» در دنیای امروز دانست.

وزیر خارجه فرانسه، ژان نوئل بارو نیز در اقدامی بی سابقه، در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، کسب نخل طلا توسط پناهی را نشانه‌ای از «مقاومت در برابر سرکوب» جمهوری اسلامی و «امیدی برای همه مبارزان آزادی» در جهان توصیف کرد و همین امر واکنش وزارت خارجه ایران و احضار کاردار فرانسه در تهران را در پی داشت. در پی این اقدام وزیر خارجه فراسنه، محمد تنهایی، رییس اداره دوم غرب اروپای وزارت خارجه، اظهارات بارو را «مداخله آشکار در امور داخلی ایران» و اقدامی «تحریک‌آمیز» توصیف کرد و خواستار توضیح رسمی دولت فرانسه شد.

او همچنین پاریس را به «سوءاستفاده» از فرصت میزبانی یک رویداد سینمایی برای پیشبرد «اغراض سیاسی» متهم کرد و دولت فرانسه را فاقد «صلاحیت اخلاقی برای طرح ادعاهای حقوق بشری» دانست.

اما حاشیه های فیلم یک تصاف ساده و جایزه نخل طلای جشنواره کن حتی پس از بازگشت عوامل این فیلم به تهران نیز ادامه داشت، آنجا که عده ای از سینماگران و دوستان جعفر پناهی بدون حجاب و رعایت شئونات اسلامی به استقبال از عوامل این فیلم رفته و حواشی جدیدی را برای این فیلم رقم زدند.

فارغ از تمامی حاشیه‌های جایزه نخل طلای جشنواره کن به این فیلم، سوال اینجاست که آیا اساساً این فیلم را می توان نماینده ایران دانست و یا نماینده مخالفین ایران؟ فیلمی باعوامل ایرانی، اما رویکردی و پیامی ضد ایرانی. 

انتهای خبر/