به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «یزد رسا»، حسین رضایی، استاد دانشگاه یزد در یادداشتی نوشت: واقعه غدیر خم، صرفاً یک رویداد تاریخی نیست که در سال دهم هجری اتفاق افتاده باشد، بلکه یک نقطه تحول در اندیشه سیاسی اسلام است. آنچه در غدیر رخ داد، نه‌ تنها معرفی یک فرد به‌ عنوان جانشین پیامبر، بلکه ارائه مدلی از رهبری الهی و مبتنی بر معیارهای معنوی و شایستگی بود. این مدل، نه بر اساس قومیت، ثروت، قدرت یا انتخاب عمومی، بلکه بر مبنای امر الهی شکل گرفت.

در فرهنگ شیعه، غدیر به مثابه بنیان هویتی تلقی می‌شود. هویتی که در آن، پیروان اهل بیت (ع) خود را ملتزم به تبعیت از رهبری منصوب از سوی خداوند می‌دانند. این هویت، در طول تاریخ، در برابر نظام‌های خلافتی، سلطنتی و دیکتاتوری مقاومت کرده و همواره به دنبال تحقق حکومتی بوده که در آن عدالت، کرامت انسانی، و پیوند با وحی در رأس باشد.

در عصر غیبت، این الگوی حکمرانی در قالب نظریه «ولایت فقیه» تداوم یافته است. نظریه‌ای که به‌ویژه توسط حضرت امام خمینی (ره) تبیین شد و در قالب جمهوری اسلامی، تحقق عینی یافت. ولایت فقیه، همانند غدیر، بر اساس شایستگی علمی، اخلاقی و دینی شکل می‌گیرد، نه بر مبنای رأی‌گیری صرف یا وراثت قدرت. این مهم‌ترین وجه اشتراک غدیر و ولایت فقیه است: هر دو بر «شایسته‌سالاری الهی» تأکید دارند.

در جامعه امروز ایران، ولایت فقیه صرفاً یک اصل حقوقی یا ساختار حکومتی نیست، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و دینی مردم است. بسیاری از مناسک، رفتارهای اجتماعی، و حتی مناسبت‌های ملی و مذهبی، به گونه‌ای شکل گرفته‌اند که مفهوم ولایت را ترویج دهند. عید غدیر، یکی از این مناسبت‌هاست که فرصتی برای تقویت این هویت محسوب می‌شود.

عید غدیر، اگرچه با جشن، اطعام، و ابراز محبت به اهل بیت همراه است، اما در عمق خود حامل یک پیام سیاسی- اجتماعی است: هدایت جامعه باید به دست اولیای الهی باشد. در غیاب امام معصوم، این وظیفه به فقیه عادل سپرده می‌شود. ولی فقیه، اگرچه معصوم نیست، اما با ویژگی‌هایی چون عدالت، تقوا، علم، و مردمی‌بودن، در مسیر امامان معصوم (ع) قرار می‌گیرد و مسئولیت حفظ دین و اداره جامعه را بر عهده دارد.

از این منظر، غدیر و ولایت فقیه، یک پیوند تاریخی و معرفتی دارند. اگر امت اسلامی غدیر را به‌ درستی درک می‌کرد، شاید مسیر تاریخ اسلام به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. امروز نیز اگر جامعه اسلامی بخواهد از آسیب‌های فرهنگی، سیاسی، و اقتصادی رهایی یابد، چاره‌ای جز بازگشت به همان مدل غدیری ندارد؛ یعنی حاکمیت حق، عدالت، و عقلانیت دینی.

ولایت فقیه در این مسیر، نه تنها یک ساختار حکومتی، بلکه تجلی اجتماعی یک باور عمیق است. باوری که ریشه در قرآن، سیره پیامبر، و فرهنگ عاشورا دارد. این ولایت، پاسدار هویت اسلامی و ضامن امنیت معنوی جامعه است. چالش‌های پیش روی جهان اسلام، از سکولاریسم تا افراط‌‌ گرایی، تنها با بازگشت به مدل ولایت الهی قابل حل است.

در پایان باید گفت اگر غدیر را بشناسیم و از آن الگو بگیریم، مفهوم ولایت فقیه نیز در ذهن و دل جامعه جایگاه واقعی خود را خواهد یافت. این دو، نه دو مقوله جدا، بلکه دو روی یک سکه‌اند. غدیر آغاز راه بود، و ولایت فقیه، استمرار آن مسیر نورانی در عصر غیبت است.