به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «یزد رسا»، اولین بار که نامش را شنیدم، هیچ شناختی از او نداشتم؛ فقط می‌دانستم مردی است از دیار خراسان، از دیار امام رضا(ع)، که بهترین سال‌های عمرش را در محضر امام رضا(ع) گذرانده است. او برایم ناشناس بود، اما از نام امام رضا(ع) آشناتر سراغ نداشتم!

روزهای نخست ورودش به دنیای سیاست را خوب به خاطر دارم؛ چهره آرام، کلام نافذ و گیرا، سخنان قاطع و آرامش درونی‌اش که بر چهره‌اش نشسته بود، برایم آشنا به نظر می‌رسید؛ گویی در سال‌های دور یا در رویاهایم او را دیده بودم! آری! او شبیه‌ترین تصویر به بهشتی رویاهایم بود؛ شهید بهشتی که همیشه آرزوی در رکابش بودن را داشتم و نامش یادآور صلابت و شجاعت برای مردم ما بود.

اما این، همه ماجرا نبود! این مرد واقعاً بوی دیار امام رضا(ع) را با خود آورده بود. منش و رفتار مؤمنانه‌اش، حتی در دنیای پر از پیچیدگی سیاست، همچون یک شیعه واقعی اهل بیت(ع) و محب امام رضا(ع) بود. به خاطر دارم، روزی در مناظرات تلویزیونی، رقیبش او را سرزنش کرد که شما سعی در سوءاستفاده از نام آشنای امام رضا(ع) دارید و مردم را به واسطه این علقه الهی به سوی خود می‌خوانید! اما هیهات! این رفتار، به دور از اخلاق امام‌رضایی‌ها و به دور از خادم‌الرضاهایی بود که جانشان را سنگ‌فرش قدم‌های زائرین حضرت می‌کردند...

آری، او سال‌ها افتخار خادمی درگاه امام رضا(ع) را داشت. حال چگونه می‌توانست اجر مجاهدت‌هایش را با بازی این دنیای زودگذر معاوضه کند؟! اصلاً این رسم خادم‌های امام رضاست که جان فدای عاشقان حضرت می‌کنند و جز لبخند مولایشان، انتظار مزدی ندارند!

به خاطر دارم، روزی از بیان دلنشین ایشان شنیدم که ولادت امام رضا(ع) برای ما ایرانی‌ها دلنشینی ویژه‌ای دارد. حق با ایشان بود؛ اصلاً اینجا، ایرانِ امام رضاست و این مردم دل در گرو ضامن آهو دارند...

«سید» آمد و چند صباحی به همگان نشان داد که خادم‌الرضا بودن، توفیقی است که می‌تواند گره از کار مردم بگشاید، پای درد و دل این مردم مؤمن و مخلص بنشیند، صدای مظلوم باشد و کابوس ظالم؛ شبانه‌روز مجاهدت کند و دردِ مردم، دردِ او باشد!

و باز به خاطر دارم که در نخستین روزهایی که عنوان «خادم ملت» را کسب کرده بود، اعلام کرد که هرچه دارد از مولایش رضاست و همه موفقیت‌های زندگی‌اش را مدیون لطف و کرم آقا امام رضا(ع) و به اعتبار خادمی بارگاه ملکوتی حضرتش می‌داند.

امسال، اما در سالروز میلاد باسعادت حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) و در آستانه اولین سالگرد شهادت سید ابراهیم رئیسی، حال‌وهوای ایرانِ امام رضا دیدنی‌تر است! این ولادت دلنشین، اکنون برای ما یادآور خاطرات مردی از دیار خراسان است که جان خود را فدا کرد تا خادم‌الرضایی باشد که خادم ملت شود؛ و الحق که امضای رضایت مولایش، از مجاهدت‌های شبانه‌روزی و مخلصانه‌اش، در شب میلاد آقا امام رضا(ع) بر پای نامه اعمالش ثبت شد. خوشا به سعادتش که امام‌رضایی زیست و امام‌رضایی پر کشید، و شاید در آخرین لحظات و در هوای مه‌آلود ورزقان، این صدا را با گوش خود شنید: «یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً»