به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «یزدرسا»، در حالی که استان یزد برای نخستین‌بار با تهدید مستقیم امنیتی مواجه شد، اداره کل پدافند غیرعامل استانداری یزد در یکی از مهم‌ترین آزمون‌های عملکردی خود، غایب بزرگ میدان بود؛ غیبتی که نه فقط در دل بحران، بلکه در دوران پس از آن نیز ادامه یافت و با سکوت رسانه‌ای سرپرست این اداره، به یک علامت سئوال بزرگ در ذهن افکار عمومی تبدیل شد.

تهدید واقعی، نه تمرین یا رزمایش

در جریان یکی از پرتنش‌ترین مقاطع امنیتی سال‌های اخیر که سایه جنگ، هرچند کوتاه‌مدت، بر آسمان ایران گسترده شد، یزد نیز برای نخستین‌بار طعم تهدید مستقیم را چشید. اصابت به دو نقطه از این استان، که پیش‌تر هرگز هدف حمله قرار نگرفته بود، برای بسیاری نه صرفاً یک هشدار امنیتی، بلکه زنگ خطری واقعی بود؛ تهدیدی که دیگر نه در قالب سناریوهای فرضی، بلکه در واقعیت ملموس جغرافیای یزد رخ داد.

در چنین شرایطی، پدافند غیرعامل به‌عنوان ساختاری پیشگیرانه و پشتیبان در مقابله با بحران، باید نقشی محوری ایفا می‌کرد؛ اما اداره کل پدافند غیرعامل یزد، به‌رغم جایگاه حساس خود، در بحرانی‌ترین لحظات، نه حضور داشت، نه پاسخگو بود و در حقیقت عملکرد این نهاد، نه در میدان عمل دیده شد و در فضای رسانه‎‌ای شنیده شد.

نهاد بی‌صدا در لحظه خطر

براساس پیگیری‌های خبرنگار یزدرسا، تلاش‌های مکرر برای مصاحبه و گفتگو با سرکار خانم خاکباز، سرپرست اداره کل پدافند غیر عامل استان یزد، در روزهای بحران بی‌پاسخ ماند. سکوت و غیبت رسانه‌ای این مقام مسئول، آن هم در شرایطی که افکار عمومی پرسش‌های متعددی درباره میزان آمادگی استان، نحوه واکنش دستگاه‌های اجرایی و برنامه‌های آتی در صورت تکرار چنین تهدیدهایی داشتند، به‌وضوح نشان‌دهنده ضعف جدی در مدیریت ارتباطی و پاسخ‌گویی است.

وظیفه‌ای حیاتی، حضوری نامرئی

پدافند غیرعامل، برخلاف نیروهای مسلح، مأمور دفاع مستقیم نیست، اما نقش آن در پیش‌بینی تهدید، آماده‌سازی دستگاه‌ها، آموزش عمومی، و کاهش خسارات، حیاتی و مکمل ساختار دفاعی کشور است. این یعنی اگر جایی در کشور هدف حمله قرار گرفت، این اداره باید از قبل تمهیداتی اندیشیده باشد تا آسیب‌ها به کمترین حد برسد، مردم آماده باشند و جان و مالشان در امان باشد.

در نبود این نهاد در صحنه بحران، بسیاری از مأموریت‌های ضروری عملاً مغفول ماند.

جلسات غیرمرتبط، اولویت‌های اشتباه

خانم خاکباز در روزهای بعد از حمله، در جلسات سیاسی و غیرتخصصی مختلفی  از جمله نشست جمعی از اعضای ستاد انتخاباتی با دستیار رئیس‌جمهور حضور یافت. اما برای پاسخ به رسانه‌ها و مردم در حوزه تخصصی خود، نه زمان داشت، نه اراده‌ای از خود نشان داد. این رویکرد، نه نشانه تدبیر، بلکه نماد روشنی از اولویت‌گذاری غلط و بی‌توجهی به مسئولیت خطیر در لحظه بحران است.